معرفی وبلاگ
به نام خداوند جان و خرد/ کز آن برتر اندیشه برنگذرد/ به کوروش به آرش به جمشید قسم/ به نقش و نگار تخت جمشید قسم/ که ایران همی قلب و خون من است/ گرفته ز جان از وجود من است/ بخوانیم همه این جمله در گوش باد…/ چو ایران نباشد تن من مباد/ بدین بوم و بر زنده یک تن مباد…
صفحه ها
دسته
لينك هاي مفيد
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 992862
تعداد نوشته ها : 779
تعداد نظرات : 13

لوگو های حمایتی

ایران زیبا

پارک وب
Rss
طراح قالب
GraphistThem273
قشقایی‌ها عموماً بر این باورند که اجدادشان به عنوان قراولان لشکر هلاکوخان و تیمور از ترکستان به ایران آمده‌اند. در حالی که ورودشان در زمان مهاجرت‌های بزرگ قبیله‌ای قرن یازدهم میلادی محتمل‌تر است. همه گمانه‌ها در این که ایشان پیش از ورودشان به فارس، مدتی در شمال غربی ایران حضور داشته‌اند متفق‌اند. تا همین اواخر قبیله‌ای با نام مغانلو در میان قشقایی‌ها حضور داشته، که مسلماً نام خود را از دشت مغان در شمال اردبیل گرفته بوده‌است. همچنین احتمال داده می‌شود که طوایف آق قویونلو، قراقویونلو، بیگدلی و موصلو گذشته‌شان به شمال غرب ایران مربوط باشد. غیر از این قشقایی‌ها غالباً اردبیل را به عنوان سرزمین گذشته‌شان معرفی می‌کنند. به نظر می‌رسد، در یک دوره ارتباط نزدیکی میان خلج‌ها و قشقایی‌ها وجود داشته‌است. برخی نویسنده‌ها از جمله حسن فسایی، تا آنجا رفته‌اند که قشقایی‌ها را شاخه‌ای از خلج‌ها دانسته‌اند. مینورسکی معتقد است که مهاجرت خلج‌ها به فارس و ترکیب شدنشان با قشقایی‌ها این فرضیه را ایجاد کرده‌است. بقایای خلج‌ها در میان قشقایی‌ها قابل تشخیص هستند. غیر از آن خلج‌های یکجانشینی در فلات دهبید موجود اند که گمان می‌رود زمانی که هنوز زندگی عشایری داشته‌اند جزوی از ایل قشقایی بوده‌اند. نام طوایف قشقایی نشان می‌دهد که غیر از خلج‌ها، گروهی از طوایف افشار، بیات، قاجار، قراگوزلو، شاملو و ایگدر نیز به این اتحادیه ایلی پیوسته‌اند.[۱]
دسته ها :
بیست و هفتم 2 1393
« قه‌له‌ند» يا شيربها، قبلا رايج بود و الان به ندرت وجود دارد. هر چند گروهي آن را مذموم مي دانند ولي اين رسم در فرهنگ از يك ديرينگي برخوردار است.
(كريستين سن) اين رسم را بسيار كهن دانسته و مي نويسد:« (در زمان ساسانيان) جواني كه مي خواست ازدواج كند بايستي به والدين عروس مبلغي پول يا نقره يا چيز ديگري پيشكش نمايد.»(3)، ( در عين حال بحث دفاع از اين رسم مطرح نيست بحث رايج بودن آن است) پولي كه به عنوان شيربها گرفته مي شد صرف خريد جهيزيه عروس و لباس دامادي مي شد.
بالاخره در شب شيريني خوري ريش سفيدان و بزرگان، خوانچه اي كه پار چه اي قرمز رويش كشيده شده بود با كنار زدن پارچه، دستمال ابريشمي را مي گشودند و پولي را كه به عنوان شيربها به طرف دختر داده مي شد را مي‌شمردند و بعد به پدر عروس تحويل مي دادند. پدر عروس نيز مبلغي را برمي گرداند تا گذشتي در حق دامادش كرده باشد.
دكتر محمدحسين پاپلي در اين باره مي نويسد « در سال 1358 خورشيدي بين كوچ نشينان خراسان مجموعه پولي كه براي ازدواج يك دختر از پسر مطالبه مي شد مبلغ 450000 ريال بود كه علاوه بر آن، پسر بايد چند راس دام هديه مي‌داد و هزينه هاي مربوط به ازدواج را نيز متقبل مي شد.

در ترانه هاي كردهاي خراسان نيز به موضوع شيربها (قه‌له‌ند) پرداخته شده است.
سه‌ري مه‌يان ده‌كشينم

خه‌وئ له خوه ده‌گه‌رينم

تا قه‌له‌ندئ ته وه‌هه‌ڤ گينم

افسار شتران را مي‌كشم

خواب را از چشمانم دور مي‌كنم

تا شيربهايت را فراهم كنم

پس از شمارش شيربها، دو نفر از بزرگان طرف عروس و داماد در بالاي مجلس مي نشستند و پس از فرستادن صلوات بر محمد و آلش تا يكي از آنان كه داراي كبر سن و تجربه بيشتر بود، دو كله قند را در دست مي گرفت و طوري دو كله قند را بر هم مي زد كه سر دو كله قند مي‌شكست و در فاصله مناسب و يكساني جدا مي شدند

با شكسته شدن كل قند هلهله و شادماني و كف زدن ادامه مي يافت. نخستين كار پس از آن تكه نمودن قندها بود كه تكه هاي بزرگ بين مهمانان تقسيم مي شد و تكه اول به داماد داده مي شد.
نوك قندها را نيز به خانواده عروس و داماد مي دادند تا آن را به يادگار نگهدارند و شيريني و حلاوت آن شب پرخاطره همواره در مقابل ديدگانشان باشد.
بیست و پنجم 2 1393
دسته ها : ايران - تصاوير
بیست و چهارم 2 1393

* ... فرهنگ به عبارتي مجموعه رويد اد ها و ياد بود ها و ميراث هاي اسلامي ايراني است كه بنايي امروزين را بر اساس سنت هاي د يروز استوار مي سازد. همان كه گاه به هويت فرهنگي تعبير مي شود. هويت فرهنگي كه حفظ آن با برقراري يك گفتگو با خاطره ازلي سنت شكل مي گيرد.1

سنت د ر لغت گرچه به معناي سيره و روش است اما از نظر مفهومي به مراسم، آيين ها و رفتارهايي اطلاق مي شود كه2 بنا به اعتقاد برخي، د اراي منشأ الهي و از طريق شخصيت هاي مختلفي معروف به رسولان وپيامبران براي بني آد م د ر د وره هاي مختلف آشكار شد ه است. لذا مي گويند، سنت گاه متضمن حقيقتي باطني است. سنت ها همان آد اب و رسوم اند كه ريشه هاي خود را از گذشته مي گيرند، آد اب و رفتاري كه د ر گذر تاريخ همراه با تغييرات د ر باورهاي تود ه مرد م و خصلت هاي اجتماعي رنگ عوض مي كنند و شكل مي گيرند.

برخي د ر بازشناسي سنت و رفتارهاي سنتي به چند نكته توجه د ارند:

1. رفتار سنتي به رفتاري اشاره د ارد كه د ر حوزه اي معين تكرار و باز انجام مي شود.

2. د ر رفتارهاي سنتي، جمعي بود ن آن رفتار شرط است لذا بر حركت ها و خصلت هاي فرد ي معناي سنت اطلاق نمي شود.

3. سنت ها هم خود نگهبان اند و ميراث د ار و هم د ر د رون خود نگهباناني د ارند كه كارشان تفسير، تبيين و ترويج سنت هاست.

4. رفتارهاي سنتي با احساسات و هيجان همراه است و از آن جا كه با هويت اشخاص د رگير است،از خود حالت هاي عاطفي احساسي بروز مي د هند.3

اين گونه رفتارهاي سنتي را به معنايي «آيين هاي سنتي» نيز مي نامند.

آيين هايي كه به نوعي استمرار يك خاطره اند و د ر حقيقت نوعي سنت برگزيد ه. اين آيين ها د ر ايران اسلامي با برخورد اري از قالب هاي فكري، مذهبي، هنري به عنوان يك سنت زايند ه و پيش برند ه از تمامي ظرفيت هاي لازم جهت اعتلاي فكري و فرهنگي جامعه برخورد ار و اسير كهنگي و پوسيد گي برخي مقولات سنتي د يگر نمي گرد ند.4

حفظ، ترويج و اشاعه ي اين گونه آيين هاي سنتي تا جايي كه با باورها و اعتقاد ات جامعه، هنجارهاي اجتماعي و قانوني، تعليمات اخلاقي و د ستورات د يني منافاتي ند اشته باشند، جزو فرهنگ و جلوگيري از تحريف و انحراف آن خود پاسد اشت ميراث فرهنگي است.

* ... از مهم ترين نمونه هاي آيين هاي سنتي همان رفتارهايي است كه هم توسط جامعه (عرف) پذيرفته شد ه و هم با اعتقاد به يك امر قد سي و فراطبيعي وظيفه اجرايي كرد ن تعاليم د يني كه باعث تكامل و تعالي افراد جامعه مي شود را عهد ه د ار است. همان كه ما از آن با عنوان مناسك آييني نام مي بريم.

د ر اين مناسك آييني، رفتارها هم چون ظرفي است كه پيام و شعاري را د ر خود جاي مي د هد، بياني كه هد ف اصلي آن رفتار سنتي به حساب مي آيد.

از جمله اين آيين ها بلكه فراگيرترين و بارزترين سنت هاي آييني، همان عزاد اري اباعبد الله الحسين سيد الشهد ا (ع) است.

و د ر اين ميان ذكر چند نكته ضروري مي نمايد:

1. د ر مناسك آييني هرگونه رفتاري كه آن مراسم را از اصالت و هويت خويش د ور سازد مذموم و يك نوع انحراف به شمار مي آيد. همان كه د ر استفاد ه از برخي آلات موسيقي و يا قمه زني د ر معرض عموم، خواند ن سبك هاي آن چناني و اشعار كم محتوا و ... مي بينيم.

2. د ر سنت هاي آييني (يا همان مراسم مذهبي) برخي رفتارهاي كهن وريشه د ار به ويژه آن ها كه به نوعي با باورهاي اعتقاد ي مرد م گره خورد ه است به چشم مي خورد كه به عنوان يك حركت نماد ين و نمايش ساد ه به شمار مي آيد. اين گونه رفتارها نه تنها مطرود نيست بلكه حفظ و جهت د هي به آن ها خود نوعي فرهنگ سازي است و البته برخورد د فعي، غير كارشناسانه و بخشنامه اي با آن ها به نوعي فرصت سوزي و از دست د اد ن موقعيت هااست.

3. در مناسك و سنت هاي آييني گاه پيام اصلي تحت الشعاع قرار گرفته و ظواهر سنت ها مانع انتقال و د ريافت بار معنوي آن رفتار مي شوند. نذر و وقف گرچه سنتي برخاسته از متن د ين است. عزاد اري و تعزيه گرد اني، گرچه د اراي ثواب و اجر مي باشد،راز و نياز، توسل و زيارت، گرچه ممد وح است و مطلوب، اما آن چنان د رگير مسائل حاشيه اي و پيرايه ها و خرافات مي گرد د كه ...

و د ر اين ميان آن چه مهم است بازشناسي و د رك عميق و جامع از آن نوع رفتارهايي است كه د ر جامعه و د ر انجام مناسك آييني و پاسد اشت آيين هاي سنتي رواج د اشته و د ارد، د ركي كه متوليان فرهنگي ما را د ر سال جد يد به يك جهت گيري صحيح و كلان د ر عرصه فرهنگ د يني، ساماند هي نماد هاي مذهبي مرد مي، ساماند هي شئون فرهنگي به ويژه د ر حوزه امام حسين (ع)، عاشورا و مناسك آييني د ر مناسبت هاي مذهبي، حمايت از برنامه هاي فرهنگي و پژوهش هاي اند يشه د يني به يك نوآوري رهنمون سازد..5

ان شاء الله

پي نوشت

1. پيشرفت و توسعه بر بنياد هويت فرهنگي، پرويز ورجاوند

2. غلامرضا اكرمي به نقل از سيد حسين نصر، مقاله سنت و هنر اسلامي

3. جهان رها شد ه، آنتوني گيد نز

4. آسيا د ر برابر غرب، د اريوش شايگان

5. اشاره به سياست هاي كلان سازمان تبليغات اسلامي و سازمان اوقاف و امور خيريه بر اساس بند سوم سند راهبرد ي

دسته ها :
بیست و دوم 2 1393

اينك قريب چهل روز از غروب غم فزاي شهادت شقايق‌ها مي‌گذرد؛ و اينك از صداي نحص شلاق خزان بر پيكر آلاله‌ها، اربعيني مي‌گذرد و اسارت، سيلي، غربت، فرياد و بيدارگري سهم حاملان پيغام قاصدك هاي عترت و عظمت شد.

از آن روز تا امروز چهل روز در سوگ ابرمردي نشستيم كه حيات اسلام مديون رگ‌هاي پاره پاره اوست. قصه سر و نيزه، قصه لب‌هاي خونين و قرآن، قصه سيلي و صورت گلگون كودك غمگين و تمام حقيقت هايي كه هر سال از پرده چشمان ما مي گذرد را شنيده ايم.

اربعيني با دختر كوچك حسين (ع) مهر را در آغوش گرفتيم، ناله زديم، درد دل‌ها گفتيم و شكوه‌ها روانه كرديم. اربعيني از عمق جان، فرياد يا حسين كشيديم، بر سينه زديم و خنده را حرام كرديم.

كربلا؛ اين خارستان خشك و بي‌آب، درياي انسانيت و كمال است، اقيانوس بي كرانه‌اي است كه در آن گوهر همه عظمت‌ها و خوبي‌ها به رنگ مظلوميت، يافتني است؛ اما غواص قهار مي‌طلبد. و هر كدام به فراخور حالمان از كربلا، محرم، عاشورا و اربعين، برداشتي داريم و بر اساس آن قضاوتي ....

در زيارت اربعين پيرامون فلسفه آن آمده است: و بذل مهجته فيك ليستنقذ عبادك عن الجهاله و حيره‌الظلاله: حسين عليه السلام خون قلبش را به آستان الهي هديه داد تا بندگان را از ظلمت جهل و ناداني و حيرت گمراهي رهايي بخشد.

و شيعه هميشه و در تمامى روزهاى سوگوارى حضرت سيدالشهداء عليه ‌السلام و از آن جمله روز اربعين آن حضرت، در زيارت و اقامه ماتم و عزادارى كوتاهى نكرده و از اينجاست كه امام حسن عسكرى ‏عليه‏‌السلام زيارت اربعين را از علايم ايمان شمرده است.

آرى، تنها زيارت اربعين سيدالشهداء عليه‏ السلام است كه مؤمن خالص را از ديگران تميز مى‏دهد، و دوستان اهل بيت‏ عليهم‏ السلام را از غير آنان جدا مى ‌كند. و مؤمن واقعى كسى است كه نگذارد آثار نهضت‏ حسين ‏عليه‏ السلام فراموش شود و در قدردانى و شركت در هدف آن حضرت كوتاهى نورزد.

پيروان و دوستان امام حسين ‏عليه‏ السلام اميدوارند تا از اين طريق مشمول اين حديث نبوى شوند كه جابر بن عبدالله انصارى - از صحابه رسول خداصلى الله عليه و آله و سلم و نخستين زائر قبر حضرت ابا‏‌عبدالله در اولين اربعين سيدالشهداء روايت كرده است: «كسى كه قومى را دوست دارد با آنها محشور مى ‌شود و كسى كه عمل قومى را دوست دارد با ايشان شريك مى‌‏باشد».

دل‌هايمان بي‌تاب سالار شهيدان، و چشمانمان بر مظلومانه ترين شهادت تاريخ همواره درخشان و باراني باد.

دسته ها :
بیست و یکم 2 1393
X