معرفی وبلاگ
به نام خداوند جان و خرد/ کز آن برتر اندیشه برنگذرد/ به کوروش به آرش به جمشید قسم/ به نقش و نگار تخت جمشید قسم/ که ایران همی قلب و خون من است/ گرفته ز جان از وجود من است/ بخوانیم همه این جمله در گوش باد…/ چو ایران نباشد تن من مباد/ بدین بوم و بر زنده یک تن مباد…
صفحه ها
دسته
لينك هاي مفيد
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 986202
تعداد نوشته ها : 779
تعداد نظرات : 13

لوگو های حمایتی

ایران زیبا

پارک وب
Rss
طراح قالب
GraphistThem273
در ضلع شمال غربي روستا و بر ارتفاعات كله قندي شكل (تصوير شماره 2 ) آثاري از ديوار چيده شده با لاشه سنگ و ملاط گچ آهك قابل مشاهده مي باشد كه به قلعه تشوير معروف است . اين بناي تاريخي بصورت مسلط و مشرف برمنطقه و در حد فاصل قلعه معروف سميران ( در شرق ) و قلعه سانسز ( در غرب ) با فاصله بين 15 تا 20 كيلومتري وافع گرديده است . مكان انتخاب شده و طراحي قلعه بشكلي است كه تنها راه ورود به ان ضلع شمالي بوده و معمار از وجود شيب تند و پرتگاههاي موجود در ساير اضلاع ، جهت عدم نفوذ بر قلعه بهره لازم را گرفته است ( تصوير شماره 3 ) نظر به بررسي مقدماتي انجام يافته به احتمال قريب به يقين اين قلعه در زمان اسماعليان مورد استفاده بوده است.
بناي موسوم به آتشكده :
در قسمت شرقي روستا بر دامنه ارتفاعات ضلع جنوبي در ميان قبرستان قديمي و متروكه روستا ، ديوارهاي دو بنا ي تاريخي كه با مصالح لاشه سنگ و ملاط گچ و آهك كار شده نظر هر بيننده را بخود جلب مي كند . ( تصوير شماره 4 ) اين بناها با پلان هاي مربع و هشت ضلعي در فاصله حدوداً 5/1 متري از يكديگر احداث گرديده اند . ( تصوير شماره 5 ) بناهاي مزبور در تاريخ 1/7/1353 بشماره 983 در فهرست آثار تاريخي كشور به ثبت رسيده و از اين تاريخ تحت حفاظت سازمان متبوع مي باشند .
 با عنايت به برنامه مصوب و در دست اقدام در خصوص انجام مرمت و باز سازي بناها ، انجام بررسي و تحقيقات علمي ( گمانه زني ) آن بمنظور دست يابي به كف و پي بنا ضروري و شايسته مي نمود . لذا هيات گمانه زني ميراث فرهنگي استان به سرپرستي نگارنده بمدت 20 روز در محلمورد نظر مستقر و عمليات كاوش را آغاز نمودند كه شرح مفصل آن در صفحات بعدي خواهد آمد .
تپه تاريخي :  در ضلع شرقي و به فاصله حدوداً 50 متري از قلع تشوير، تپه تاريخي با ارتفاعي در حدود 6 متر واقع گرديده كه در رأس آن آثار معماري از بنائي مدور و يا به احتمال زياد هشت ضلعي كه در دل آن مدفون است مشهود مي باشد . بناي مزبور با مصالح لاشه سنگ و ملاط ساخته شده است .
محوطه معروفبه گنج گنو : اين محوطه تاريخي در 3 كيلو متري ضلع شمال شرقي روستا و 2 كيلو متري ضلع جنوبي رودخانه قزل اوزن واقع گرديده كه در ميان روستائيان به گنج گنو معروف است .
محوطه مزبور داراي معادن گچ و آهك مي باشد كه در قرون گذشته نيز مورد بهره برداري و استفاده و بكار رفته در بناهاي تاريخي تشوير از اين معادن تامين شده است . با توجه به بررسي معمول گرديده اثار سكونت در دوران اسلامي در محوطه مشاهده گرديده كه به احتمال زياد در ارتباط با آثار تاريخي (خصوصاً ) قلع تشوير  مي باشد .
بیست و ششم 8 1390

قلعه كوهك

موقعيت جغرافيايى: سراوان- بخش بم‏پشت - دهستان كوهك و اسفندك - روستاى كوهك
قدمت: دوران اسلامى - قاجار
مشخصات : در كتاب باستان شناسى و تاريخ بلوچستان به نقل از امان ‏الله جهانبانى آمده است: «اين قلعه در روى سنگ مرتفعى واقع است و از استحكام كافى برخوردار است كه در سال 1290 ه.ش توسط وكيل ‏الملك دوم (مرتضى قلى‏خان ) حكمران كرمان و بلوچستان تصرف شده است در اين قلعه شخصى مدفون است كه به باور مردم، اين شخص صاحب كرامت است. در كنار اين مقبره چاه آبى است كه هفتاد ذرع عمق دارد و به گفته اهالى هر زمان كه قلعه محاصره شود اهالى قلعه از آبى كه با كرامت صاحب قبر از چاه مى‏جوشيده و به اندازه پانزده ذرع مى‏ايستد استفاده مى‏كنند».
پس از وكيل ‏الملك بار ديگر ابراهيم خان بمى اين قلعه را به تحت سلطه حكمران كرمان و بلوچستان در مى‏آورد چون مدتى توسط انگليسى‏ها در جريان حكميت گلداسميت از ايران جدا شده بود.

دسته ها : قلعه ها
نهم 8 1390

قلعه سنگي، نگين كاروانسراهاي ايران  
كارونسرا از ديرباز - به عنوان مكاني امن در مسيرهاي طولاني در سرزمين پهناور ايران - ‌پذيراي كاروانياني بود كه به منظور تجارت و زيارت و سياحت راه مي پيمودند. «هرودوت» يوناني از منزلگاههايي بين شوش و «سارد» ياد كرده است كه كاروانيان آن مسيري 2500 كيلومتري را سه ماهه مي‌پيمودند و در واقع چاپارخانه‌هاي بين‌ راهي دوره هخامنشي به شمار مي ‌‌رفتند. در دوره ساسانيان، به علت رونق تجارت، اتراقگاه هايي احداث شده بود كه در اطراف آن اتاقهايي به منظور استراحت كاروانيان تعبيه شده بود و آثار آن در ميان ديوارها و اتاقهاي سنگي فروريخته آن تا به امروز باقي است. از قرن پنجم ه ق نيز «رباط شرف» - يكي از بناهاي ارزشمند بين راهي در خراسان - به يادگار مانده است.
«كلاويخو»، سفير دولت اسپانيا در دوره تيمور، در سفرنامه خود مي ‌نويسد: آن يكشنبه در نيشابور اولين شب را در كاروانسراي بزرگي كه چاپارخانه بود، در ميان بيابان، به سر برديم. بامدادان روز سه شنبه، بر اسب سوار شديم، دو فرسخ رانده بوديم كه به ساختماني مانند مهمانخانه يا هتل رسيديم كه در اينجا «كارونسرا» خوانده مي ‌شود.
در دوره صفويه، به علت امنيت راهها و گسترش تجارت، كاروانسراهايي بر حسب موقعيت جغرافيايي با طرحهاي مدور و چند وجهي و چهار وجهي و نامنظم ساخته شد؛ و در دوره قاجاريه نيز، ضمن تعمير بعضي از آنها، كاروانسراهاي جديدي احداث شد. امروزه، باقيمانده اين بناها در جاي جاي ايران ديده مي ‌شود كه بيشتر به مخروبه تبديل شده‌ است و بدين ترتيب يادگارهاي ارزشمند معماري اين سرزمين - كه با عملكرد استراحتگاه بين راهي و همچنين مسافرخانه‌هاي شهري - در طول قرون نقش ارزنده‌اي را در فرهنگ جامعه ايفا مي كردند به دست فراموشي سپرده شده‌اند.
يكي از اين بناها در فاصله 35 كيلومتري جنوب غربي تهران كاروانسراي سنگي «رباط كريم» است كه در كنار جاده تهران ساوه قرار دارد. اين بنا تا سال 1383 مأمن حفاران و جايگاه احشام بود؛ اما از اين سال به بعد، به سبب مجاورت با شهر جديد «پرند»، با هزينه شركت سهامي عمران اين شهر و نظارت كارشناسان مجرب سازمان ميراث فرهنگي، در سه بخش پژوهش و مرمت و احيا در حال نجات بخشي است و تاكنون اقدامات مفيدي براي آن انجام شده است. در مورد قدمت اين بنا، اختلاف ‌نظر بسيار است؛ «ماكسيم سيرو» در كتاب «كاروانسراهاي ايران» آن را از ابنيه دوران پيش از سلجوقي مي ‌داند و مي ‌افزايد: كهنترين كاروانسراي فلات ايران نزديك رباط كريم در كنار دشت حاصلخيز شهريار قرار دارد.
ديوار ضخيم كاروانسراي رباط كريم ارتفاعي معادل دو برابر ارتفاع ساختمانها در داخل كاروانسرا دارد. بناي كاروانسرا بسيار ساده است و شامل اتاقهايي است كه با طاقهاي گهواره‌اي شكل پوشيده شده است و درشان به طرف حياط باز مي ‌شود. در سه حياط مركزي، سه ايوان وجود دارد و مدخل حياط نيز به صورت ايواني است و عرض ايوانها نزديك 5 و از عرض اتاقها كمي بيشتر است.
تا دوره قاجاريه، ذكري از رباط كريم و كاروانسراي سنگي آن نيامده است. در اين دوره، بظاهر رباط كريم رونق بيشتري مي ‌يابد. «ابوالحسن خان فخرالملك» (سياح عهد قاجار) در سفرنامه خود چنين گفته است: از رودخانه شور كه گذشتيم، به فاصله يك ميدان به كاروانسراي سنگي رسيديم كه بناي آن از سنگ و گچ است. از مصالح اين كاروانسرا اگر بخواهند پلي بسازند، خيلي به كار مي ‌خورد؛ چون در اين صحرا سنگ يافت نمي‌شود. اين كاروانسرا سابق دزدگاه و خيلي جاي وحشت از براي مردم بود... . اين كاروانسرا - علاوه بر سابقه تاريخي - ويژگيهاي بيمانندي دارد كه آن را در ميان كاروانسراهاي كشور ممتاز مي ‌كند. در يافته‌هاي باستانشناسي، كوره‌هاي ذوب فلز در حياط اين كارونسرا به چشم مي خورد كه نمايانگر يكي از كاربري هاي اين بنا به عنوان «ضرابخانه» بوده است.
تزيينات قطاربندي بالاي بدنه بيروني ديوارها (كه نقش آبچكان داشته‌اند و بخش اندكي از آن در قسمتي از ديوار شمالي موجود است و شايد تنها تزيينات باقيمانده در اين بنا ‌باشد) جملگي نشان از طرحي از پيش فكر شده براي احداث بنايي با الگوي چهار ايواني و به منظور كاربردي خاص است. با توجه به وسعت دشتهاي حاصلخيز منطقه، اين فرض بيشتر تقويت مي شود كه از اين مكان در دوران آباداني به عنوان جايگاه رتق و فتق امور حكومتي در منطقه شهريار استفاده مي‌شد.
با توجه به اقدامات ارزنده‌اي كه تا به حال روي اين بنا انجام يافته، شايسته است كه جايگاهي خاص در حد طرحهاي ملي براي آن قايل شويم؛ و با كمك به ادامه فعاليتهاي مرمتي و با ايجاد فضاهاي ورزشي و تفريحي كه در طرح ديده شده است، يكي از نقاط تاريخي و گردشگري استان تهران را براي استفاده گردشگران داخلي و خارجي سامان ببخشيم. جاي آن دارد كه مسئولان با بذل توجه ويژه به اين بناي ارزشمند برگي از تاريخ منطقه را براي آيندگان حفظ و ماندگار كنند

دسته ها : قلعه ها
نهم 8 1390
X