علت شهرت بسیاری از روستاهای عجیب، علت‌های پسندیده و خوبی نیست. نمونه‌اش روستای چهاربرج در خراسان شمالی است که به‌ دلیل آمار بالای نابینایانش اسم و رسمی به هم زده است.اسم و رسمی که با غمها و دردهای ساکنین روستا عجین شده است! سفر به مناطقی از این دست نوع خاصی از گردشگری تراژدیک را رقم می زند.

اگرشما هم این روزها به مناسبت میلاد امام رضا(ع) به دیار خراسان سفر کرده اید،میتوانید پیشنهاد ما را بخوانید و بعد اگر دوست نداشتید به آن عمل نکنید!
این بار برای برگشت به شهر خود،کمی راهتان را دور کنید و به روستای زیبایی در حوالی بجنورد بروید.مطمئن باشید زیبایی های آن روستا چنانمسحورتان میکند که به سختی از آنجا دل خواهید کند.

طبيعتي كه امروز در اختيار ماست بجا مانده از دوران هاي مختلف زمين شناسي و تحول اكولوژيكي در مناطق رويشي و اقليمي متنوع ايران مي باشد. بدون ترديد، روند تخريب منابع طبيعي با گسترش تكنولوژي به شدت بالا گرفته، با توجه به گرم شدن تدريجي هوا ( افزايش گازهاي گلخانه اي) زيست در كره خاكي بامشكلاتي روبرو گرديده است. از آنجا كشور ايران جزء مناطق خشك كره زمين محسوب مي شود و بلاياي طبيعي و فرسايش هاي آبي- بادي از جمله خطراتي هستند كه آثار طبيعي ما را همواره تهديد مي كنند؛ حفظ چرخه زيستي، حفاظت از منابع طبيعي، تعديل و احياي آثار طبيعي از ضرورياتي است كه مي بايست بدان پرداخت.

استان خراسان شمالي با توجه به موقعيت جغرافيايي و انواع اقليم آب و هوايي و طبق نظر كارشناسان از معدود استانهايي مي باشد كه به لحاظ داشتن انواع آثار طبيعي و شاخص از جايگاه خاصي برخوردار است. وجود انواع درختان كهنسال، درهها، چشمه، غار و ... موجب شده است تا قدمت و اهميت طبيعت اين استان به لحاظ زيبايي و ژنتيكي مورد توجه قرار گيرد.بنابراين باتوجه به قدمت و اهميت حفاظت و صيانت از اين آثار طبيعي،لزوم ثبت آنها در فهرست آثار ملي ضروري به نظر ميرسد چرا كه تا كنون بدليل عدم توجه به آثار طبيعي كشور،شاهد از بين رفتن و نابودي آنها بوده ايم،بنابراين ثبت اين آثار ميتواند موجبات حمايت از آنها را از طريق جاري نمودن احكام قانوني براي آنها به بار آورد و با اجراي برنامه هاي حفاظتي و مديريتي در جهت معرفي و حفاظت از آنها اقدام نمود.

در اكوسيستمي كه شرايط طبيعي بر آن حكمفرماست برخي از گونه هاي درختان بدلايل اكولوژيكي،ژنتيكي يا فيزيولوژيكي داراي طول عمر بيشتري نسبت به گونه هاي مشابه خود پيدا كرده ، مي توانند زنده مانده و رشد كنند.

درختان داراي دونوع طول عمر هستند كه يكي سن ديرزيستي و ديگري سن كهنسالي مي باشد.

سن ديرزيستي در درختان عبارت است از ميانگين مدت زماني از عمر آنها كه بدون مشكلي از لحاظ درون پوسيدگي به عمر خود ادامه داده و رشد مي كنند.

سن كهنسالي در درختان سني فراتر از سن دير زيستي بوده كه پس از طي آن و شروع درون پوسيدگي در آنها وارد اين سن مي شوند.سن كهنسالي در درختان مختلف با توجه به نوع گونه آنها و شرايط فيزيكي و ژنتيكي در آنها متفاوت مي باشد و تعدادي از درختان طول عمري تا 2 الي 5 برابر سن ديرزيتيشان عمر مي كنند.